aktywności analitu(ów) w roztworze 1. potencjometria bezpośrednia 2. miareczkowanie potencjometryczne 2. kulometryczne – mierzymy ładunek niezbędny do utlenienia lub redukcji; 1. analitu – kulometria bezpośrednia 2. titranta – miareczkowanie kulometryczne 3. konduktometryczne – mierzymy opór (przewodnictwo) badanego roztworu 3. Na podstawie tego opracowania można zauważyć, że kaloryczność diety kobiet niebędących w ciąży różni się w zależności od wieku, masy ciała i aktywności fizycznej. Dla przykładu, kobiety w wieku 19-30 lat, o masie ciała 55 kg, o stosunkowo niskiej aktywności fizycznej powinny spożywać codziennie 1800 kcal. Rozszerzone prawo Debye’a - Hückla – równanie opisujące współczynniki aktywności jonów w roztworze. Jest ono spełnione gdy siła jonowa (a więc i stężenie) analizowanych indywiduów chemicznych są względnie małe (< 0,01): – stała empiryczna. Jak widać, bez dodatkowego członu ( ) współczynniki aktywności malałyby wraz Bez nich trzeba wyliczyć PPM, czyli Podstawową Przemianę Materii, która wyznacza, ile kalorii zużyjemy na samo przeprowadzanie procesów życiowych, a następnie pomnożyć ją przez współczynnik aktywności fizycznej (od 1,2 do 2,4). Żeby powstał deficyt, wystarczy zjadać o 300 kilokalorii mniej. Bilans energetyczny u sportowców. Autor dr n. o zdr. Damian Parol. Odpowiednia podaż energii z dietą jest kluczowym aspektem w odżywianiu sportowców i osób trenujących. Wiele osób, które trenują rekreacyjnie robi to po to, żeby schudnąć lub utrzymać szczupłą sylwetkę. Wśród profesjonalnych sportowców zdarza się też, że płytki; zarówno wieczko jak i denko są odwrócone. Posiew do płytki Petriego z zestalonym podłożem po 0,1 cm3 wybranych kolejnych rozcieńczeń próby w dwóch powtórzeniach. Posiany materiał rozprowadza się jałową, zgiętą bagietką na powierzchni całego podłoża, aż do wsiąknięcia. Upewnij się, że cała strona jest przejrzysta i czytelna. Pomoże to obniżyć współczynnik odrzuceń, zwiększyć zaangażowanie użytkowników i konwersje na stronie. Poznaj 11 pomysłów jak poprawić współczynnik odrzuceń (konwersji) strony internetowej (bonce rate). Sprawdź ile powinen wynosić i co to jest exit rate. Współczynnik aktywności fizycznej. Poziom aktywności fizycznej (PAL; physical activity level) to sposób wyrażenia codziennej aktywności fizycznej danej osoby jako liczby. Służy on do oszacowania całkowitego wydatku energetycznego danej osoby. Wyróżniamy kilka stopni aktywności fizycznej: bardzo niski PAL (np. osoba leżąca w Jak to obliczyć ? Oszacowanie swojej aktywności fizycznej na podstawie powyższych wytycznych wcale nie jest takie łatwe, dlatego, żeby poznać swój własny średni współczynnik, aktywności należałoby pokusić się o obliczenie wszystkich swoich wydatków energetycznych spożytych na wykonywanie poszczególnych czynności. Wzór na współczynnik aktywności zawodowej. Wzór na zasoby siły roboczej - jak stosować w praktyce? 4×7 = DODAJ. Oprócz - wzór na zasoby siły roboczej może PvTuJFT. Podstawowa przemiana materii i inne ważne pojęcia związane z układaniem dietyOd czego zależy dzienne zapotrzebowanie na kalorie?Po co obliczać wskaźnik BMR?Dieta o niskiej kaloryczności – zagrożeniaKalkulator kalorii i inne narzędzia dietetyczne na stronie Maczfit Zapotrzebowanie energetyczne (inna nazwa: zapotrzebowanie kaloryczne) to jedno z najważniejszych pojęć, które leży u podstawy nauki o żywieniu. To określenie często pojawia się także w innych artykułach na naszym blogu. Czym jest zapotrzebowanie kaloryczne, od czego zależy i jak je obliczyć? Do czego służy kalkulator kalorii? Tego dowiesz się z poniższego artykułu. Podstawowa przemiana materii i inne ważne pojęcia związane z układaniem diety Aby wyliczyć zapotrzebowanie kaloryczne, warto wcześniej zapoznać się z takimi pojęciami jak: podstawowa przemiana materii (w skrócie PPM) i całkowita przemiana materii (CPM). Podstawowa przemiana materii, zwana inaczej metabolizmem podstawowym (z ang. BMR – Basal Metabolic Rate), to najniższy poziom przemian energetycznych, który warunkuje dostarczanie energii niezbędnej do zachowania podstawowych funkcji życiowych w optymalnych warunkach bytowych. Mówiąc prościej, wskaźnik PPM informuje o tym, ile kalorii dziennie powinieneś spożywać, aby podtrzymać podstawowe funkcje życiowe (oddychanie, utrzymanie prawidłowej temperatury ciała, wzrost komórek oraz działanie wszystkich układów i narządów). Jak obliczyć podstawową przemianę materii? W dietetyce do obliczania podstawowej przemiany materii używa się odpowiednich wzorów. Do najpopularniejszych z nich należą: wzór Harissa-Benedicta i wzór Mifflina-St Jeor’a. Na ich podstawie powstało wiele internetowych narzędzi, takich jak kalkulator BMR. wzór Harissa-Benedicta: PPM (kobiety) = SWE (spoczynkowy wydatek energetyczny kcal) = 655,1 + (9,563 x waga [kg]) + (1,85 x wzrost [cm]) – (4,676 x [wiek]) PPM (mężczyźni) = SWE (spoczynkowy wydatek energetyczny kcal) = 66,5 + (13,75 x waga [kg]) + (5,003 x wzrost [cm]) – (6,775 x [wiek]) wzór Mifflina-St Jeor’a: PPM mężczyzny = (10 x masa ciała w kg) + (6,25 x wzrost w cm) – (5 x wiek w latach) + 5 PPM dla kobiet = (10 x masa ciała w kg) + (6,25 x wzrost w cm) – (5 x wiek w latach) – 161 Wskaźnik PPM to minimum zapotrzebowania energetycznego organizmu. Jednak organizm zdrowego człowieka jest bardzo aktywny – uczy się, pracuje, uprawia sport i do tego wszystkiego potrzebuje więcej energii z pożywienia. Gdy do podstawowej przemiany materii doliczymy te wszystkie aktywności powstanie całkowita przemiana materii, czyli Twoje dzienne zapotrzebowanie kaloryczne. Zapotrzebowanie energetyczne (kaloryczne) to liczba kalorii, której organizm potrzebuje do prawidłowego funkcjonowania z uwzględnieniem wszystkich aktywności w ciągu dnia. Dostarczanie organizmowi odpowiedniej ilości kalorii pozwala na utrzymanie stałej masy ciała. W obliczaniu całkowitej przemiany materii kluczowe znaczenie ma współczynnik PAL, czyli wskaźnik aktywności fizycznej (z ang. PAL – Physical Activity Level). Współczynnik aktywności fizycznej wynosi: 1,0 – 1,2 – najniższy współczynnik PAL, osoba leżąca lub siedzący tryb życia bez dodatkowej aktywności fizycznej, 1,2 – 1,4 – niska aktywność fizyczna, siedzący tryb życia połączony ze sporadycznymi treningami o umiarkowanej intensywności, 1,4 – 2,00 – umiarkowana aktywność fizyczna, praca fizyczna lub siedząca połączona z regularnymi treningami (minimum 3-4 razy w tygodniu), 2,00 – 2,4 – bardzo aktywny tryb życia, praca fizyczna, wyczerpujące treningi siłowe, profesjonalne uprawianie sportów. Podsumowując, na całkowitą przemianę materii składa się podstawowa przemiana materii (PPM) pomnożona przez współczynnik aktywności fizycznej (PAL). Jak obliczyć zapotrzebowanie kaloryczne? Dzienne zapotrzebowanie na kalorie można obliczyć na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest wzór: CPM = PPM x PAL Przykładowo: jeśli Twój wskaźnik podstawowej przemiany materii wynosi 1500 kalorii, a wskaźnik PAL 1,4, oznacza to, że Twoje dzienne zapotrzebowanie energetyczne wynosi 2100 kalorii. Jeśli regularnie będziesz stosować dietę o takiej kaloryczności, Twoja waga nie ulegnie zmianie. Bilans kaloryczny w tym przypadku wynosi zero. Drugim sposobem na wyznaczenie zapotrzebowania kalorycznego jest internetowe narzędzie. Znajdziesz je w sieci pod nazwą kalkulator zapotrzebowania kalorycznego, kalkulator kalorii lub kalkulator BMR. Od czego zależy dzienne zapotrzebowanie na kalorie? Jak łatwo się domyślić, dzienne zapotrzebowanie na kalorie jest kwestią indywidualną. To, ile dziennie powinniśmy spożywać kalorii, zależy od wielu czynników. Inną dietę stosuje się w przypadku chorego człowieka, a inne dzienne zapotrzebowanie kaloryczne mają kobiety w ciąży. Dzienne zapotrzebowanie kaloryczne zależy od: wieku, płci, wzrostu, aktualnej masy ciała, poziomu aktywności fizycznej, trybu pracy (siedząca lub fizyczna), stylu życia, ogólnego stanu fizjologicznego organizmu (ciąża, karmienie piersią), chorób, przyjmowania niektórych leków, indywidualnego tempa metabolizmu, czynników środowiskowych. Po co obliczać wskaźnik BMR? Być może teraz pojawiło się u Ciebie pytanie: po co obliczać swoje dzienne zapotrzebowanie kaloryczne? Wyliczanie kalorii jest niezbędne, aby ułożyć odpowiednio zbilansowaną dietę i osiągnąć zamierzony cel. Zapotrzebowanie energetyczne liczymy, aby: schudnąć – zrzucić zbędne kilogramy i zredukować tkankę tłuszczową, utrzymać obecną wagę, zwiększyć masę ciała i zbudować masę mięśniową. Aby schudnąć, należy zastosować deficyt kalorii. W przypadku diety na przyrost masy konieczne jest zwiększenie liczby kalorii i zastosowanie tak zwanej nadwyżki kalorycznej. Deficyt kaloryczny Na deficycie kalorii oparte są popularne diety redukcyjne. Deficyt kaloryczny to sytuacja, w której organizm znajduje się w stanie ujemnego bilansu kalorycznego. Ujemny bilans oznacza, że organizm spala więcej kalorii, niż przyjmuje z pożywienia. Dostarczanie mniejszej ilości kalorii nie powinno odbywać się kosztem Twojego zdrowia. Wartość kaloryczna diety redukcyjnej nie może być niższa niż Twój wskaźnik PPM. Z dietą redukcyjną należy połączyć umiarkowaną aktywność fizyczną. Jak wyliczyć deficyt kaloryczny? Na początek możesz zastosować zasadę, że na redukcji jesz 80% kalorii z Twojego dziennego zapotrzebowania kalorycznego. Warto bacznie obserwować swój organizm i w razie konieczności zmniejszyć lub zwiększyć deficyt. Nadwyżka kaloryczna Jeśli Twoim celem jest zwiększenie wagi i budowanie masy mięśniowej, licznik kalorii powinien pójść w górę. Systematyczny wzrost masy ciała będzie możliwy, gdy zastosujesz odpowiednią nadwyżkę kaloryczną i zwiększysz podaż białka z dietą. Ilość kalorii w nadwyżce zależy od indywidualnych predyspozycji. Do dziennego zapotrzebowania kalorycznego zazwyczaj dodaje się od 300 do 500 kalorii. Jeśli masz dużą aktywność fizyczną, Twoja nadwyżka będzie wynosić około 500 kalorii. Z kolei jeśli poziom aktywności fizycznej u Ciebie jest niski, do swojej diety dodaj nieco ponad 300 kalorii. Zapotrzebowanie na kalorie jest bardzo ważnym współczynnikiem, gdyż żywienie człowieka przekłada się bezpośrednio na jego zdrowie. Zarówno zaniżanie, jak i zawyżanie kalorii w swojej diecie ma poważne konsekwencje. Pamiętaj, że korzystanie z kalkulatora BMR nie zastąpi konsultacji z dietetykiem. W czasie wolnym warto udać się na spotkanie ze specjalistą. Dietetyk dokona analizy masy ciała i przedstawi dokładniejszy wynik obliczeń niż jakikolwiek internetowy kalkulator kalorii. Dieta o niskiej kaloryczności – zagrożenia Podczas stosowania diet odchudzających łatwo wpaść w pułapkę: „musimy jeść mniej, aby szybciej schudnąć”. Tymczasem schodzenie poniżej zapotrzebowaniu kalorycznemu wyznaczonemu we wskaźniku PPM jest bardzo niebezpieczne dla zdrowia. Długotrwałe stosowanie diet niskoenergetycznych prowadzi do: zaburzeń hormonalnych (w tym zaburzeń miesiączkowania u kobiet), przewlekłego zmęczenia, ospałości, osłabienia (mniejsza ilość energii w ciągu dnia), zaburzeń w układzie nerwowym, problemów z zapamiętywaniem i koncentracją, zaparć, nudności, biegunek, spowolnienia metabolizmu, pogorszenia odporności, osłabienia kości, napadów głodu, niebezpiecznych niedoborów pokarmowych (chodzi zarówno o składniki odżywcze, takie jak białko, tłuszcze i węglowodany, jak i o witaminy i składniki mineralne). Kalkulator kalorii i inne narzędzia dietetyczne na stronie Maczfit Wiesz już, czym jest zapotrzebowanie energetyczne i do czego służy kalkulator kalorii. Po lekturze tego tekstu na pewno pamiętasz, że ilość przyjmowanych kalorii dziennie zależy między innymi od wieku, płci i masy ciała. Na ilości wydatkowanej w ciągu dnia energii wpływ mają także: aktywność fizyczna, rodzaj wykonywanej pracy i inne codzienne czynności. Na stronie Maczfit znajdziesz przydatne narzędzia, które pomogą Ci w układaniu jadłospisu. Należą do nich: kalkulator kalorii, kalkulator BMI, kalkulator WHR, kalkulator wody. Pamiętaj, że żadne internetowe narzędzie nie zastąpi konsultacji dietetycznej. W Maczfit możesz bezpłatnie skorzystać z porady dietetyka. Małgorzta Brzezińska Absolwentka dietetyki na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym. Doświadczenie zdobywała w warszawskich żłobkach, przedszkolach i szkołach, a także prowadząc warsztaty edukacyjne dla dzieci, młodzieży i dorosłych. W Maczfit odpowiada za prace działu Dietetyki i spójność wszystkich diet z oferty. Prywatnie miłośniczka śródziemnomorskich smaków. Zobacz kolejny artykuł Na sumę wydatków energetycznych składają się: przemiana materii, efekt pożywienia, oraz związany z aktywnością fizyczna. Ustalenie całego zapotrzebowania zazwyczaj ma trzy etapy. Podstawową przemianą materii nazywamy najniższy poziom związany z energią. Aby to ustalić, posługujemy się wzorem Mifflin- St aktywności fizycznej – co to takiego?Mięśnie wpływają na zapotrzebowanie energetyczne, uzyskany wynik może być jednak mniej dokładny, w przypadku, kiedy BMI jest większe niż 35. Możemy również posłużyć się wzorem Katch – Mc Ardle. Wiele spraw związanych z energią jest zależne od tego, co wykonujemy w ciągu dnia. Używa się wtedy uproszczonego wskaźnika, współczynnika aktywności fizycznej. Niska aktywność dotyczy osób, które nie mają aktywności fizycznej i nie trenują. Średnia odnosi się do trenujących dwa razy w tygodniu. Wysoka aktywność to praca fizyczna i treningi. Dokładność, tego współczynnika jest mocno ograniczona. Warto na ten temat prowadzić dziennik. Powiązany, jest skrót PPM – podstawowa przemiana materii. Można ją również obliczyć za pomocą wzoru Harrisa – Benedicta. Oczywiście, w Internecie znajdziemy na ten temat sporo różnych są przypisane, bardzo różne zarówno dla mężczyzn, jak i dla kobiet:dla kobiet jest to: PPM[kcal]= 665,09 + (9,56 x waga w kg) + (1,85 x wzrost w cm) – (4,67 x wiek)dla mężczyzn: PPM[kcal]= 66,47 + (13,75 x waga w kg) + (5 x wzrost w cm) – (6,75 x wiek)Również Całkowita Przemiana Materii posiada wzór. Jest on bardzo łatwy do obliczenia. CPM= k* PPM Na początku jednak sobie wyjaśnijmy, czym jest k. K, jest współczynnikiem. Jest kilka różnych danych: – 1,2 – 1,3 –> dla pacjenta chorego leżącego w łóżku, z ograniczoną aktywnością – 1,4–> dla niskiej aktywności fizycznej, np. tryb funkcjonowania w biegu – 1,6 –>dla umiarkowanej aktywności fizycznej , czyli uprawianie sportu – 1,75–> aktywny tryb życia – 2–> bardzo aktywny tryb życia – 2,2-2,4–> wyczynowe uprawianie sportuJak to obliczyć ?Oszacowanie swojej aktywności fizycznej na podstawie powyższych wytycznych wcale nie jest takie łatwe, dlatego, żeby poznać swój własny średni współczynnik, aktywności należałoby pokusić się o obliczenie wszystkich swoich wydatków energetycznych spożytych na wykonywanie poszczególnych czynności. Oczywiście należy wziąć pod uwagę, że wszystkie te wpływają na zmianę współczynników. Ma na to wpływ przede wszystkim dieta oraz zmiana nawyków żywieniowych. Należy wziąć to pod uwagę. zweryfikowany Autor: Tomasz Jaworski zweryfikowany Weryfikacja Karolina Jarząbek Fakty w naszym serwisie są starannie sprawdzane przez każdego z naszych autorów. Informacje odnośnie faktów dokładnie badamy poprzez tematyczne badania naukowe odsiewając prawdopodobne komercyjne zabiegi. Już od wielu lat, zarówno w Polsce, jak i na całym świecie panuje piękna „moda” na aktywność fizyczną. Siłownie i kluby fitness są zapełnione ludźmi, którzy pragną zadbać o swoją sylwetkę, zdrowie i dobre samopoczucie. Coraz więcej osób przekonuje się, że aktywność fizyczna niesie za sobą wiele korzyści. A rodzajów tych aktywności jest tak wiele, że bez problemu każdy znajdzie coś dla siebie. Kierunki na uczelniach takie, jak dietetyka wciąż zyskują na popularności, a zapotrzebowanie na trenerów personalnych wciąż rośnie. Niektóre osoby, szczególnie te dopiero zaczynające swoją przygodę ze sportem i zdrowym stylem życia, mogą być troszkę zagubione. Istnieją zagadnienia, które mogą być dla nich obce i skomplikowane. Warto jednak się z nimi zapoznać, ponieważ mogą być pomocne na sportowej drodze. Jednym z takich zagadnień jest deficyt kaloryczny. Nowy wpis: Opinie o tabletkach na odchudzanie Czym jest deficyt kaloryczny?Kto może przejść na deficyt kaloryczny?Jak obliczyć deficyt kaloryczny?wzór Harrisa – Benedictawzór MifflinaCo jeść na deficycie kalorycznym? Czym jest deficyt kaloryczny? Słowo deficyt może wzbudzać w nas bardziej negatywne odczucia. Kojarzymy je zazwyczaj z brakiem, niedoborem. Jednak zdrowy lifestyle niekiedy go wymaga i nie jest on taki straszny, jak się może wydawać. Deficyt kaloryczny to sposób odżywiania, podczas którego spożywamy w ciągu dnia mniejszą ilość kalorii od tych, które zużywamy. Innymi, prostszymi słowami jest to mniejsza ilość spożywanego jedzenia, niż ta, która dotychczas nas zaspokajała. Brzmi dość groźnie i może wzbudzać niechęć, jednak nie ma powodów do obaw. Dobrze zbilansowane, syte posiłki mieszczące się w sugerowanej ilości kalorii w zupełności wystarczą. I nie jest też konieczne całkowite zrezygnowanie z pokarmów, które lubimy (o ile nie są jedynie pustymi kaloriami). Deficyt kaloryczny jest też nazywany deficytem energetycznym. Ujemny bilans energetyczny doprowadza do stanu, w którym organizm czerpie energię z innych źródeł niż dostarczane posiłki. Tym źródłem jest tłuszcz nagromadzony w tkankach i mięśniach, który w następstwie zostaje spalony. Kto może przejść na deficyt kaloryczny? Na deficyt kaloryczny może przejść w zasadzie każdy, komu zależy na zmianie wyglądu sylwetki. Jest on podstawą zdrowego odchudzania. Należy jednak dobrze zorientować się w temacie, by sobie nie zaszkodzić. Na energetyczny deficyt przechodzimy wtedy, gdy: chcemy zredukować tkankę tłuszczową chcemy zmniejszyć ogólną masę ciała chcemy wyrzeźbić ciało poprzez spalenie tkanki tłuszczowej i zbudowanie mięśni W przypadku osób chorujących należy jednak skonsultować się z lekarzem. Warto mieć pewność, że zmiana sposobu jedzenia nie wpłynie źle na organizm i nasze zdrowie. Jak obliczyć deficyt kaloryczny? Punktem wyjścia w ustalaniu dopasowanego deficytu jest zorientowanie się ile kalorii spalamy zazwyczaj w ciągu dnia lub też w obliczu całego tygodnia. W tym celu możemy udać się do profesjonalnego dietetyka lub skorzystać z samodzielnych sposobów obliczeń. Specjalista zrobi to oczywiście dokładniej i wykona profesjonalnie wszystkie pomiary. Dobierze nam produkty spożywcze, ustali dietę i pomoże monitorować cały proces odchudzania. Jeśli natomiast nie chcemy lub nie możemy skorzystać z takich usług, możemy równie dobrze sami dokonać podobnych obliczeń. Na stronach internetowych znajdziemy bardzo pomocne kalkulatory zapotrzebowania kalorycznego. Taki kalkulator na podstawie naszej wagi, wzrostu, płci, wieku oraz intensywności aktywności fizycznej ustala odpowiednią dla nas ilość kalorii do codziennego spożycia. Posiada on też opcje zaznaczenia jaki efekt chcielibyśmy uzyskać – utrata masy ciała, przyrost mięśni itp. Są to oczywiście dane w przybliżeniu, ponieważ taki kalkulator nie jest w stanie dokonać idealnych pomiarów naszego ciała. Nie mniej jednak jest bardzo pomocny i trzymanie się wyników, jakie nam zaproponuje z pewnością przyniesie zamierzone rezultaty. Kolejnym sposobem na samodzielne obliczenie odpowiednich danych są gotowe wzory matematyczne, gdzie wykorzystuje się PPM (podstawową przemianę materii). Najbardziej znanymi i najczęściej wykorzystywanymi wzorami są: wzór Harrisa – Benedicta PPM (kobiety) = 655,1 + (9,563 x masa ciała [kg]) + (1,85 x wzrost [cm]) – (4,676 x [wiek]) PPM (mężczyźni) = 66,5 + (13,75 x masa ciała [kg]) + (5,003 x wzrost [cm]) – (6,775 x [wiek]) wzór Mifflina PPM (kobiety) = (10 x masa ciała [kg]) + (6,25 x wzrost [cm]) – (5 x [wiek]) – 161 PPM (mężczyźni) = (10 x masa ciała [kg]) + (6,25 x wzrost [cm]) – (5 x [wiek]) + 5 Otrzymane wyniki należy następnie pomnożyć przez współczynnik aktywności fizycznej. Oto kolejne liczby do tego potrzebne: 2,2 – 2,4 – dla wyczynowego uprawiania sportu 2 – dla bardzo aktywnego trybu życia 1,75 – dla aktywnego trybu życia 1,6 – dla umiarkowanej aktywności fizycznej 1,4 – dla niskiej aktywności fizycznej 1,2 – 1,3 – dla zerowej aktywności fizycznej W ten sposób ustalamy jaka jest średnia ilość kalorii, które spalamy w ciągu dnia (CPM – całkowita przemiana materii) i ile powinniśmy jeść, by uzyskać zamierzone efekty. Jak widać obliczenia te wymagają trochę zaangażowania, więc osoby które nie odnajdują się w klimatach matematycznych mogą skorzystać z szybkiego kalkulatora. Dzięki niemu dosłownie w kilka sekund otrzymujemy przybliżone wyniki naszego zapotrzebowania na kalorie. Co jeść na deficycie kalorycznym? Podczas diety redukcyjnej bardzo ważne jest, aby posiłki były ułożone w odpowiedni sposób. Każde danie powinno dostarczać nam dużo witamin i wartości odżywczych. Istotne jest też, by były one syte i nie doprowadzały do szybkiego uczucia głodu. Deficyt kaloryczny powinien opierać się na zasadach racjonalnego żywienia. Zobacz: Jaka dieta jest zdrowa i wygodna? Warto spożywać tłuszcze pochodzenia roślinnego, a unikać lub wykluczyć tłuszcze zwierzęce oraz typu trans znajdujące się np. w fast foodach i słodyczach. Błonnik i różne produkty zbożowe wypełnią nasz żołądek, dzięki czemu długo pozostanie w nim uczucie sytości. Warzywa i owoce dostarczą nam sporo witamin, których nasz organizm będzie potrzebował. Niskotłuszczowe produkty mleczne też świetnie się sprawdzą. Warto zatem zaopatrzyć kuchnię w takie wyroby, jak między innymi: – chleb pełnoziarnisty – płatki owsiane, otręby – ryby oraz chude mięso (świetnie sprawdzi się indyk) – orzechy, nasiona – naturalne jogurty, chude mleko – kasze, ryż brązowy – warzywa, owoce U większości ludzi sama myśl o odchudzaniu już wzbudza niechęć. Jednak odpowiednio przygotowany proces zrzucania kilogramów wcale nie jest nieprzyjemny. Wręcz przeciwnie, może napawać nas świetnym nastrojem i dodawać pozytywnej energii. Robimy bowiem coś dobrego dla naszego ciała. Początki mogą czasami bywać trudne, lecz wszystko jest kwestią nawyku i przyzwyczajenia. Sklepy spożywcze są obecnie pełne zdrowej żywności, więc przygotowanie i wprowadzenie w życie odpowiedniej dla nas diety nie powinno stanowić problemu. Wystarczy zdobyć odpowiednią wiedzę na ten temat. Przyda się też odrobina silnej woli. Zobacz również: Najlepsze ćwiczenia na płaski brzuch dla każdego Fakty sprawdzone Tomasz Jaworski | Masz pytania? Skontaktuj się z autorem. Komentarze |0| Legenda *) Pola oznaczone gwiazdką są wymagane **) Możesz używać tych znaczników i atrybutów HTML: