Mając powyższe na uwadze, posiadanie w art. 62 u.p.n. to faktyczne, choć krótkotrwałe władztwo nad rzeczą, tym samym, zgodnie z ww. wyrokiem Sądu Najwyższego zakaz spożywania narkotyków wynika wprost z zakazu posiadania, rozumianego jako każdego fizycznego władania narkotykiem, a nie zażywania narkotyków (oczywiście na gruncie W Belgii prawo pozwala uprawiać na użytek własny jedną roślinę lub mieć do 3 gramów substancji. Czechy. Czechy od 1 stycznia 2010 roku zliberalizowały politykę narkotykową, określając uprawę 5 roślin na własny użytek oraz posiadanie do 15 gramów substancji za wykroczenie, a nie przestępstwo. Wszystkie kwestie, o których mówi polskie prawo a dotyczą spraw związanych z narkotykami reguluje ustawa. W polskim kodeksie karnym nie znajdziemy odpowiedzi na żadne pytanie związane z karami za przestępstwa narkotykowe. Ustawa, która reguluje karalność za posiadanie czy sprzedaż narkotyków to Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Została wydana 29 lipca 2005 roku. Posiadanie uznał bezkarności gromadzenia dowolnych ilości narkotyków „na własny użytek”, lecz jedynie posiadanie ich w tym celu „w ilości nieznacznej”, ustalając koniunk-cję obu tych przesłanek4. Wydaje się, że po upływie 15 lat od wydania tego orze-czenia należy dojść do wniosku, że wykładnia celowościowa powinna być jednak Podsumowując prawo karne daje wiele możliwości przy przestępstwach narkotykowych, aby pomóc osobie, która posiada niewielkie ilości, w dodatku na własny użytek, lub która jest uzależniona od środków odurzających. Posiadanie na własny użytek – Kiedy możemy o nim mówić? Właściwa linia obrony przyjęta z adwokatem, może oznaczać, że wyjdziesz z całej sytuacji bez wyroku. Jednak nim tak się stanie, warto wiedzieć, jakie okoliczności skutkują uniewinnieniem. Należą do nich posiadanie niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek lub znikoma społeczna szkodliwość czynu. poz. 1097). Ustawodawca zrezygnował wówczas z okoliczności wyłączającej karalność, jakim było posiadanie nieznacz-nych ilości narkotyków przeznaczonych na własny użytek. Od tej pory posiadanie każdej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych stało się czynem zabronionym pod groźbą kary, ściganym z urzędu. Chodzi o przypadek, gdy dana osoba posiada nieznaczne ilości narkotyków na własny użytek i nie jest dilerem. Ponadto, gdy osoba uzależniona podda się leczeniu, prokurator będzie mógł wobec niej zawiesić postępowanie, jeśli nie zagraża jej kara wyższa niż do pięciu lat więzienia. W Polsce za posiadanie narkotyków grozi kara pozbawienia wolności do lat 3, zaś ostrze represji wymierzone jest głównie w osoby uzależnione i używające narkotyków. Od 2000 r. kiedy wprowadzono kryminalizację posiadania, ok. 30 tys. osób rocznie jest zatrzymywanych przez Policję z powodu podejrzenia posiadania narkotyków. Kanada – kara nie tylko za posiadanie narkotyków, ale również za posiadanie instrukcji i urządzeń do ich produkcji. Rosja – ma restrykcyjne przepisy dotyczące posiadania i handlu narkotykami, ale też środkami psychotropowymi posiadanymi na własny użytek. Tajlandia – z jednym z najbardziej restrykcyjnych przepisów tTInev. Posiadanie narkotyków, narkotyki. Posiadanie niewielkiej ilości narkotyku jest przestępstwem mniejszej wagi, przez co zagrożone jest mniejszymi karami. Co grozi za posiadanie narkotyków na własny użytek? Za przestępstwo posiadania niewielkiej ilości narkotyków, nie większej niż kilka gram marihuany czy kilku tabletki extazy, a więc w wypadkach mniejszej wagi - grozi jedna z następujących kar: kara grzywny, kara ograniczenia wolności albo kara pozbawienia wolności do 1 przestępstwie posiadania narkotyków stanowiącym wypadek mniejszej wagi Sądy najczęściej orzekają karę ograniczenia wolności w postaci kilku miesięcy wykonywania pracy społecznej albo karę kilku miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby od 2 do 5 Kiedy posiadanie narkotyku będzie przestępstwem mniejszej wagi?W razie popełnienia przestępstwa posiadania narkotyków uznanego przez Sąd za wypadek mniejszej wagi oskarżony zachowuje również szansę na warunkowe umorzenie postępowania karnego. Dodatkowym warunkiem jest w tym przypadku niekaralność oskarżonego za jakiekolwiek przestępstwo serwis: Oskarżony - podejrzany Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie. Źródło: Czy ten artykuł był przydatny? Dziękujemy za powiadomienie Jeśli nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania w tym artykule, powiedz jak możemy to poprawić. UWAGA: Ten formularz nie służy wysyłaniu zgłoszeń . Wykorzystamy go aby poprawić artykuł. Jeśli masz dodatkowe pytania prosimy o kontakt © Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Spis treści: Narkotyki w Niemczech Kara za posiadanie narkotyków w Niemczech Marihuana w Niemczech na własny użytek? Kara za handel narkotykami w Niemczech Regulacje dotyczące posiadania, handlu i spożycia narkotyków w Niemczech zawarto w Betäubungsmittelgesetz (dalej: BtMG), czyli ustawie o środkach odurzających. Ich znajomość pozwala określić, jakie typy czynów związanych z substancjami odurzającymi podlegają penalizacji oraz jakich konsekwencji prawnych może spodziewać się sprawca tych czynów. Dzięki lekturze artykułu dowiesz się wszystkiego, co powinieneś wiedzieć o odpowiedzialności karnej za narkotyki w Niemczech. Narkotyki w Niemczech – zabronione substancje W prawie niemieckim większość przestępstw związanych z narkotykami kwalifikuje się jako zbrodnie – minimalna kara za ich popełnienie wynosi rok pozbawienia wolności. Z uwagi na wagę przestępstw związanych z narkotykami, warto wiedzieć, które środki odurzające prawo niemieckie uznaje za zakazane. Katalog takich środków znaleźć można w załącznikach do BtMG. Obejmuje on marihuanę, amfetaminę, LSD, opium, kokainę czy heroinę. Oczywiście katalog jest na bieżąco aktualizowany i systematycznie uzupełniany o nowe substancje. Przesłankami do umieszczenia danej substancji w katalogu są np. jej szkodliwość dla zdrowia, dostępność czy ryzyko uzależnienia – tak psychicznego, jak i fizycznego. Lista przestępstw związanych z narkotykami została określona w § 29 BtMG. W przepisie tym wskazano, że kara pozbawienia wolności nieprzekraczająca pięciu lat lub kara grzywny jest nakładana na każdego kto nielegalnie uprawia środki odurzające, produkuje je, zajmuje się ich handlem lub nie handlując nimi, sprowadza je, wywozi, zbywa, sprzedaje czy wprowadza do obrotu w inny sposób (pkt 1.). Przepis ten wskazuje również, że odpowiedzialności karnej podlega ten, kto posiada środki odurzające, nie dysponując pisemnym zezwoleniem na ich nabycie (pkt. 3). Ponadto, jeśli sprawca posiada środki w znacznych ilościach, wówczas – jak wskazuje przepis § 29a BtMG – wyłączną karą za wskazane czyny jest kara pozbawienia wolności w wysokości nie mniejszej niż jeden rok. Termin „znaczna ilość” nie został ustawowo zdefiniowany. Na to, jak należy go rozumieć w odniesieniu do różnych substancji, wskazuje orzecznictwo niemieckiego Trybunału Federalnego. Przykładowo, jako znaczną ilość marihuany należy uznać ok. 7,5 grama THC, zaś znaczna ilość amfetaminy wynosi ok. 10 gramów. Marihuana w Niemczech na własny użytek? U niektórych osób panuje fałszywe w istocie przekonanie, że za posiadanie narkotyków w Niemczech w małych ilościach – w tym za posiadanie marihuany – nie grozi odpowiedzialność karna. Należy podkreślić, że nawet wówczas, gdy posiadamy narkotyki na tzw. własny użytek, popełniamy przestępstwo. Wskazuje na to przywołany już przepis § 29 BtMG ust. 1. pkt 3. Posiadanie narkotyków w Niemczech jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy użytkownikowi zostało wydane specjalne zezwolenie. Co jednak ważne, na mocy przepisu § 29 ust. 5 BtMG sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeśli popełniony czyn wypełnia znamiona czynu z § 29 ust. 1, 2 lub 4 BtMG, a sprawca uprawia, produkuje, sprowadza, wywozi, nabywa, pozyskuje w jakikolwiek inny sposób środki odurzające w znikomej ilości wyłącznie na własny użytek. Ponadto, jak głosi przepis § 31a BtMG, prokurator ma kompetencje do umorzenia postępowania karnego w przypadku wypełnienia znamion czynu z § 29 ust. 1, 2 lub 4 BtMG pod warunkiem, że ilość posiadanej przez sprawcę substancji była znikoma, a stopień jego winy okazał się niski. Jak łatwo zauważyć instytucję umorzenia prokuratorskiego od instytucji sądowego odstąpienia od wymierzenia kary odróżnia dodatkowy warunek niskiego stopnia winy osoby, która popełniła przestępstwo. Podsumowując, powiedzieć można, że choć prawo niemieckie nie przewiduje dopuszczalnej ilości substancji odurzających (w tym marihuany), istnieje szansa, że unikniemy odpowiedzialności, jeśli posiadamy niewielką ilość takiej substancji. Należy przy tym pamiętać, że sąd czy prokurator nie muszą w takiej sytuacji podjąć korzystnej dla nas decyzji. Kara za handel narkotykami w Niemczech Na przestępstwo handlu narkotykami wskazują zarówno przepis § 29 ust. 1. pkt 1., jak i przepis § 29a BtMG. Kara za handel narkotykami w Niemczech zależy od tego, czy handel dotyczy środków w znacznych ilościach. Jeśli dana osoba handluje substancjami w ilościach, które nie są znaczne, wówczas podlega karze pozbawienia wolności nieprzekraczającej pięciu lat lub karze grzywny. Jeśli zaś handluje ona substancjami w znacznych ilościach, podlega karze pozbawienia wolności nie krótszej niż jeden rok. W tym drugim przypadku nie ma zatem możliwości, by kara ograniczyła się do grzywny. Na zakończenie należy odnotować, że celem działania wymiaru sprawiedliwości jest ograniczenie handlu środkami zakazanymi. Z tego względu organy ścigania są przede wszystkim zainteresowane doprowadzeniem do odpowiedzialności osób, które środki te wprowadzają do obrotu, nie zaś osób, które posiadają narkotyki w małych ilościach na tzw. własny użytek. Co ciekawe, sprawca przestępstwa handlu narkotykami może liczyć na zmniejszenie odpowiedzialności karnej, pod warunkiem, że zgodzić się współpracować z wymiarem sprawiedliwości. Zgodnie z § 31 BtMG sąd może zmniejszyć karę, jeśli sprawca poprzez dobrowolne ujawnienie swojej wiedzy, istotnie przyczynił się do ujawnienia innych przestępstw narkotykowych. Używamy technicznie niezbędnych plików cookie, aby strona była wyświetlana poprawnie. Te pliki cookie są niezbędne, aby można było korzystać z podstawowych funkcji, takich jak bezpieczeństwo, weryfikacja użytkownika i zarządzanie siecią. Do Polityki Prywatności Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. poza przemytem czy uprawą narkotyków penalizuje również posiadanie narkotyków lub dopalaczy. Istotne jest tutaj rozróżnienie, czy mamy do czynienia z posiadaniem środków odurzających lub substancji psychotropowych w znacznej ilości, czy też w ilości nieznacznej, przeznaczonej na własny użytek. W tym drugim przypadku jest możliwość umorzenia postępowania jeszcze przed wszczęciem śledztwa lub dochodzenia. Zgodnie z art. 62 wspomnianej ustawy ten, kto posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. W prawie karnym „posiadanie” narkotyków oznacza każde władanie środkiem odurzającym lub substancją psychotropową, czyli faktyczne władztwo nad tymi substancjami. Jeżeli przedmiotem posiadania jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. O tym, kiedy mamy do czynienia ze „znaczną ilością”, pisałem już tutaj. Decyduje o tym masa wagowa środków (gramy, kilogramy, tony, liczba porcji), rodzaj środka odurzającego (podział na tzw. twarde i miękkie narkotyki) i cel przeznaczenia (w celach handlowych, na potrzeby własne). W orzecznictwie przyjmuje się, że „znaczna ilość’ narkotyków lub dopalaczy to taka, która wystarczyłaby do odurzenia co najmniej kilkunastu osób. W tym samym art. 62 ww. ustawy mowa jest o przypadku mniejszej wagi, kiedy to sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Warto tu przywołać postanowienie Sądu Najwyższego z 25 września 2002 r., w którym stwierdził on, że: „przy rozstrzyganiu, czy zachodzi tzw. wypadek mniejszej wagi, ilość posiadanego środka odurzającego jest tylko jednym z elementów, który winien być brany pod uwagę, i niewielka ilość środka bynajmniej nie musi, niejako »automatycznie«, prowadzić do uprzywilejowanej subsumcji. O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości jako zmniejszonej”. Tak naprawdę więc o uznaniu konkretnego przestępstwa za przypadek mniejszej wagi decyduje stopień jego społecznej szkodliwości, który sąd ocenia na podstawie rodzaju posiadanych środków odurzających, tego, jakie dobro zostało naruszone, rozmiarów wyrządzonej lub grożącej szkody, wagi obowiązków naruszonych przez sprawcę, jego motywacji itp. Wobec sprawcy przestępstwa, jakim jest posiadanie narkotyków lub dopalaczy, sąd każdorazowo obligatoryjnie orzeka także przepadek ww. substancji, a fakultatywnie – może orzec nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii w wysokości do 50 tys. zł (chyba że sprawca jest osobą uzależnioną). Z uwagi na niedokładne określenie przez ustawodawcę zakresu niekaralnego posiadania narkotyków lub dopalaczy, przedmiotem działań organów ścigania stali się okazjonalni konsumenci narkotyków, natomiast ilość wykrytych i ukaranych poważnych przestępstw narkotykowych nie wzrosła. W związku z tym w 2001 r. do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wprowadzony został art. 62a, w którym – w przypadku niewielkiej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych – ustawodawca przewiduje możliwość umorzenia postępowania jeszcze przed wszczęciem śledztwa lub dochodzenia. Więcej o tym piszę tutaj.