Człowieka, którego śmiało można nazwać ojcem opozycji demokratycznej w Polsce ludowej. Tej opozycji, której zawsze nie po drodze było z polską tradycją narodową i religią katolicką. Krytyk, powstaniec, polityk. Lipski urodził się 25 maja 1926 roku w Warszawie. Z zawodu był krytykiem i historykiem literatury, publicystą. Lipski, Jan Józef, 1926-1991 Lipski, Jan Józef Jan Józef Lipski polski działacz polityczny, historyk literatury Lipski, Jan Józef, 1926-VIAF ID: 24623722 JAN JÓZEF LIPSKI (1926-91) Ze względu na przymioty ducha zwany przez kolegów prezydentem. Znakomity krytyk literacki i historyk literatury, ale z temperamentu działacz społeczny i polityczny. Pisał niewiele, lecz jego esej "Dwie ojczyzny, dwa patriotyzmy" należy do kanonu polskiej publicystyki politycznej. Po powrocie do kraju opublikował w drugim obiegu (oraz w paryskiej Kulturze) głośną książkę-esej "Dwie ojczyzny – dwa patriotyzmy. Uwagi o megalomanii i ksenofobii narodowej Polaków". Wobec rezygnacji z opatrzenia dokumentu przypisami konieczne jest wyjaśnienie Czytelnikowi kilku kwestii: 1) wspomniana w jego drugim akapicie replika Jana Józefa Lipskiego na głosy polemiczne wobec eseju Dwie ojczyzny – dwa patriotyzmy ukazała się pt. Odpowiadam na zarzuty we wrześniowym numerze „Kultury” z 1982 r. Regionalism is not only a sociological phenomenon, but also an important culture-forming process influencing the development of the human person. The social thought of the Church refers to it straightforwardly as an anthropological phenomenon and Jan Józef Lipski. PISMA POLITYCZNE W—Y—B—Ó—R → [Polemika z listem Anonima] [Przygody ludzi myślących] Kwestia żydowska Dwie ojczyzny, dwa patriotyzmy (uwagi o megalomanii Jan Józef Lipski, Dwie ojczyzny, dwa patriotyzmy, [w tegoż:] Tunika Nessosa: szkice o literaturze i o nacjonalizmie, Warszawa 1992. Czesław Miłosz, Szukanie ojczyzny, Kraków 1996 lub wydanie wcześniejsze – zwłaszcza Miejsca utracone. Samuel Sandler Wstęp [do:] Aleksander Świętochowski, Nowele i opowiadania, Wrocław 1965 (BN I 185). Jan Józef Lipski odwoływał się do tradycji polskiego pozytywizmu, przekształconego przez demokratyczną niepodległościową myśl socjalistyczną. Jana Józefa poznałem latem roku 1963. Spotkałem go na Krakowskim Przedmieściu w okolicy uniwersytetu. Zapoznał mnie z nim Adam Michnik, który znał „wszystkich”. . Lidia Ciołkoszowa . Poznałam Jana Józefa Lipskiego, gdy w roku 1978, w ostatnich miesiącach życia mego męża, przyszedł do nas w Londynie wraz ze swoją żoną, p. Marutą. Choć nie znaliśmy go osobiście, nie był nam obcy; wręcz przeciwnie, przyjęliśmy ich oboje otwartym sercem, bo był KOR-owcem. Dla nas obojga robotnicze strajki i demonstracje w Ursusie, Płocku i Radomiu w TIjLXJ. Literatura piękna publicystyka literacka i eseje Dwie ojczyzny - dwa patriotyzmy - Jan Józef Lipski ebook Kategoria Tagi Dodał ebook pdf pobierz mobi epub data wydania1983 (data przybliżona) liczba stron25 słowa kluczowehistoria, esej, patriotyzm, megalomania, antysemityzm, nacjonalizm, ksenofobia, naród językpolski Aby uzyskać dostęp do całego serwisu zarejestruj się! Rejestracja jest darmowa i bardzo szybka! Kliknij tutaj aby założyć konto. Trwa to tylko 15 sekund!. Podobne ebooki do Dwie ojczyzny - dwa patriotyzmy - Jan Józef Lipski chomikuj, do pobrania pdf We wstępie do „Tuniki Nessosa”, zbioru esejów powstałych w różnych latach PRL-u, Jan Józef Lipski napisał o sobie, że ma dwie dusze: historyka literatury i eseisty politycznego. Gdy jako historyk i krytyk formułował opinie o literaturze, nigdy nie padł ofiarą cenzury. Tymczasem prawie wszystko, co napisał o polityce, społeczeństwie, o Polsce w ogóle, najczęściej podlegało konfiskacie, co zmuszało go do wydawania w drugim obiegu. Jan Józef Lipski miał dwie twarze: intelektualisty i badacza literatury oraz polskiego patrioty, całkowicie wolnego od nacjonalizmu, i działacza społecznego. Jako nastolatek walczył w Powstaniu Warszawskim. W latach 40. i 50. zawierał przyjaźnie wedle klucza: „nadaje się ta/ten, kto zna ‘Traktat moralny’ Czesława Miłosza”. Działał w Klubie Krzywego Koła, skupiającym niepokornych inteligentów. W Marcu ’68 napisał list do rektora Uniwersytetu Warszawskiego w obronie represjonowanych i relegowanych studentów. Po Grudniu ’70 próbował organizować protest środowisk intelektualnych wobec masakry robotników na Wybrzeżu, a także pomoc dla rodzin pokrzywdzonych. Należał do współtwórców KOR-u, najaktywniejszych – mimo kłopotów zdrowotnych – działaczy Komitetu i największych autorytetów moralnych. „Tunika Nessosa” zawiera esej Lipskiego „Dwie ojczyzny, dwa patriotyzmy”, wydany w 1981 r. przez Niezależną Oficynę Wydawniczą NOWA. Odważny, mądry tekst o polskiej megalomanii narodowej, antysemityzmie, ksenofobii i nacjonalizmie, w którym JJ Lipski dokonuje dekonstrukcji fałszywego równania między Polakiem a katolikiem wielu ludziom otworzył oczy i pokazał, jak można – szanując polską historię i tradycję – patrzeć na Niemców, Ukraińców, Białorusinów czy Litwinów. Esej wywołał też żywą reakcję ze strony propagandystów komunistycznych i przedstawicieli tzw. „prawdziwych Polaków”, którzy odsądzali JJ. Lipskiego od czci i wiary zarzucając mu zdradę ojczyzny. Obelgi tych pierwszych (degenerat, zdrajca ojczyzny, pisarstwo na poziomie kloaki) nie robiły na nim wrażenia, urąganie tych drugich, bolało go naprawdę. W okresie Solidarności JJ Lipski zakładał Solidarność w PAN, był członkiem Zarządu NSZZ Solidarność Regionu Mazowsze i delegatem na Zjazd Solidarności. Po wprowadzeniu stanu wojennego dotarł do podwarszawskiego Ursusa i wraz z robotnikami uczestniczył w strajku. Po jego spacyfikowaniu został zatrzymany i oskarżony o kierowanie protestem, a następnie tymczasowo aresztowany. Umieszczono go w szpitalu więziennym w związku z chorobą serca. 6 stycznia 1982 został przewieziony na rozprawę uczestników strajku. W związku z treścią orzeczenia lekarskiego o stanie zdrowia 15 stycznia 1982 jego sprawę wyłączono do odrębnego postępowania i uchylono mu tymczasowe aresztowanie. W maju 1982 roku uzyskał zgodę na wyjazd na leczenie zagranicą. W trakcie rekonwalescencji napisał monografię Komitetu Obrony Robotników, opublikowaną przez wydawnictwo Aneks. 15 września 1982 powrócił do kraju. Do pobrania: w formacie PDF Tak sobie pomyślałem, że właśnie teraz powinienem przypomnieć tekst sprzed wielu lat „Dwie ojczyzny – dwa patriotyzmy” Jana Józefa Lipskiego. Nade wszystko sam sobie chcę przypomnieć, ale myślę, iż to w ogóle jest dobry pomysł: Ojczyzna istnieje tylko wtedy – gdy istnieje również obczyzna; nie ma „swoich” – gdy nie ma „obcych”. Od stosunku do „obcych” bardziej niż od stosunku do „swoich” zależy kształt patriotyzmu. Jest w tym zawsze coś paradoksalnego, że miłość do kraju i do własnego narodu określana być może dopiero przez stosunek do innych krajów i innych narodów, lecz jest to paradoks właściwy wszelkiemu myślowemu i uczuciowemu wyodrębnianiu. Kto to są „swoi” – a kto „obcy”? Czym się różni „Mój” kraj, od „nie mojego”? Mój naród – od nie mojego? Nie chodzi w tych pytaniach o jakieś treści opisowe: że my mówimy po polsku, a „oni” w innych językach; że żyjemy np. w innej strukturze kulturalnej, niż „oni” – bo przyjęliśmy chrześcijaństwo w X wieku z Zachodu, bo z Zachodu przyszedł do nas Renesans, Oświecenie, Romantyzm itd. – bo nawet jeśli uważa ktoś z nas, że największym poetą, jakiego ludzkość wydała, jest Goethe, albo Dante, albo Shakespeare – to jednak Mickiewicz i Słowacki jakoś inaczej tkwią w nas (czy my w nich) – bo wrosły nam chyba już na zawsze w narodową pamięć lata niewoli i walki o wyzwolenie się z niej itd. itd.; że nawet być może (choć to sporne) cechuje nas w większości coś takiego, jak polski charakter narodowy. Rzecz nie w stwierdzeniach opisowych, a w wartościach i ocenach; czy uważamy się za lepszych – czy tylko za innych; czy sądzimy, że w tej inności jest jakaś szczególna wartość (i jaka?); czy uważamy, że przysługują nam z jakiegoś tytułu szczególne prawa i przywileje – a może obowiązki. Zależnie od odpowiedzi na te pytania – wyznajemy różne patriotyzmy. W skrajnych wypadkach – należymy do właściwie do różnych ojczyzn – jeśli ojczyzna to przede wszystkim dobra duchowe i wartości, a nie fakt takiej, a nie innej przynależności etnicznej. Świat wartości, z którego trzeba spojrzeć na zagadnienie ojczyzny, to przede wszystkim, choć nie wyłącznie, świat wartości moralnych. Należymy do tego kręgu kulturowego, którego pojęcia etyczne ukształtowało głównie chrześcijaństwo. Wierzący i niewierzący – zostaliśmy ukształtowani przez nakaz miłości bliźniego, podstawowy drogowskaz moralny naszej kultury. Myślę, że w tym momencie powinienem przerwać ten cytat, by każdy z nas mógł sobie odpowiedzieć na te pytania, kto jest dla mnie „mój”, a kto „obcy”, dla kogo mam miłość, a komu jej odmawiam?